تاریخ انتشار : ۱۲:۰۳ ۱۴۰۱/۰۸/۲۵

  دسته : آموزش

5 تکنیک کاربردی برای ارتقای نحوه‌ی حضور در صحنه

در حالی که ما منتظر ورود او بودیم، در سالن کنفرانس همهمه‌ای برپا بود. پشته‌های کتاب آماده امضا روی هم قرار داشتند و نوشیدنی به قدر کافی موجود بود. وقتی او بالاخره وارد شد، همه ما برای دیدن او شروع به سرک کشیدن کردیم. سخنران اصلی ما که به راحتی با افراد اطراف خود شوخی می کرد، گفت: «من تا حد امکان این سخنرانی را تعاملی خواهم کرد.» او تصوری از اعتماد به نفس عالی را در حضار ایجاد کرد. همه چیز خیلی طبیعی به نظر می‌رسید.

برای یک عضو جدید پارس مسترز، این نوع عملکرد ممکن است دور از دسترس به نظر برسد. به راحتی می‌توان تصور کرد که سخنرانانی دارای اعتماد به نفس بالا با یک استعداد خاص متولد شده‌اند. اما همانطور که بازیگران رفتار و منش خود را برای بازی در نقش‌های مختلف تطبیق می‌دهند، ما نیز می‌توانیم یاد بگیریم که تأثیری را که بر دیگران می‌گذاریم شکل دهیم. حضور در صحنه یک مهارت قابل آموختن است که بسیاری از رهبران بالقوه به دنبال یک مربی متخصص برای آن هستند. در اینجا چند تکنیک مهم در مورد زبان بدن، یکی از اجزای کلیدی "حضور در صحنه است" ارائه شده است.

مدیریت تاثیر گذاری بر دیگران

در زندگی روزمره خود، ما به طور طبیعی سعی می‌کنیم تأثیراتی را که بر دیگران می‌گذاریم مدیریت کنیم - رفتار خود را متناسب با موقعیت و در جهت برانگیختن ادراکات مثبت تطبیق دهیم. این را می توان در کارهایی به سادگی انتخاب یک عکس جذاب برای حساب لینکدین یا پوشیدن لباس مناسب برای یک مصاحبه‌ی شغلی مشاهده کرد.

محققان این پدیده را حداقل از سال 1959، زمانی که اروینگ گافمن، جامعه شناس، کتاب کلاسیک خود را با عنوان «نمود خود در زندگی روزمره» منتشر کرد، مورد مطالعه قرار داده‌اند. در آن، گافمن تلاش‌های طبیعی ما در مدیریت تأثیرگذاری بر دیگران را به یک اجرای نمایشی تشبیه می‌کند، که در آن فیلم‌نامه‌های خاصی را برای موقعیت‌های خاص دنبال می‌کنیم. به عنوان مثال، وقتی از یک رستوران بازدید می‌کنیم، از گارسون انتظار داریم که مانند یک پیش‌خدمت عمل کند و مودبانه سفارش ما را قبول کند. در آشپزخانه، ممکن است چهره‌ی بازی خود را رها کند. در قیاس گافمن یک مرحله جلو و یک مرحله پشتی وجود دارد و ما به طور یکپارچه از یکی به دیگری حرکت می‌کنیم.

به طور مشابه، حضور در صحنه یک نوع مدیریت تأثیرگذاری بر دیگران است، با یک فیلم‌نامه مبتنی بر تصورات از پیش تعیین شده در مورد اینکه یک مدیر چگونه باید رفتار کند. یکی از ویژگی‌های اصلی حضور در صحنه، سنجیده بودن گفتار و رفتار است. طبیعی است که فکر کنیم رهبران باید با هدف صحبت و حرکت کنند. هر نگاهی باید معنادار و هر حرکتی جهت‌دار باشد. ایده‌ی محوری آموزش‌حضور در صحنه این است که، اگر رفتارهای یک رهبر را توسعه دهیم، چنین تصوری را در دیگران ایجاد خواهد کرد. مخاطب ما این نشانه های ظاهری را به عنوان نشانه هایی برای اعتبار و قدرت در نظر می گیرد.

تسلط بر زبان بدن

1.  نگاه رهبری:  وقتی با یک گروه صحبت می‌کنید، هر بار به مدت بیان یک ایده‌ی کامل روی یک نفر تمرکز کنید. هنگامی که یک مکث طبیعی وجود دارد (مثلاً در انتهای یک عبارت)، نگاه خود را به شخص جدیدی معطوف کنید. موسسه‌ی ارتباطی SNP که در سانفرانسیسکو مستقر است به سخنرانان توصیه می‌کند که از جارو کردن اتاق با چشم خودداری کنند یا اجازه ندهند چشمانشان به سمت سقف یا کناره حرکت کند، که ممکن است علامت عدم اطمینان باشد. اگر لب‌های شما در حال حرکت است، چشمان شما باید روی لب‌های دیگری قفل شود. این نوع تماس چشمی عمدی‌تر و طولانی‌تر از چیزی است که اغلب سخنرانان به آن عادت دارند. حفظ آن نیز دشوارتر است، زیرا به نظر طولانی می‌رسد.

 

1. ایستادن قاطع: هنگام صحبت کردن، پاهای خود را به اندازه عرض شانه باز کنید. از تکان دادن بدن از سمتی به سمت دیگر خودداری کنید. همچنین هنگام راه رفتن از سریع حرکت کردن یا صحبت کردن خودداری کنید. اگر می خواهید به قسمت دیگری از صحنه بروید، به طور هدفمند به آنجا بروید، پاهای خود را محکم کنید و قبل از شروع دوباره صحبت ، تماس چشمی برقرار کنید.

 

برای درک بهتر موضع، با جیمز وینسنت مردیت، بازیگر تئاتر استپن ولف شیکاگو صحبت کردم. او در طول دوران حرفه‌ای خود نقش رهبران بسیاری را ایفا کرده است، از جمله شخصیت‌های افسانه‌ای مانند اتللو. مردیت می‌گوید: «وقتی جوان‌تر بودم، تمایل زیادی به با سرعت راه رفتن داشتم، زیرا فکر می‌کردم این راهی برای نشان دادن قدرتم است. اما او در نهایت متوجه شد،" به نظر می‌رسد حرکت به اطراف نشان دهنده کمی بی قراری، کمی عدم اطمینان است."

مردیث می افزاید: «قدرت واقعی شما از این است که وضعیت بدنی خوب خود را حفظ کنید، وزن خود را به یک سمت نیندازید و از ایستادن در یک نقطه نترسید.»

1. ژست تاکیدی: از حرکات خود برای تاکید استفاده کنید. هر دو دست را به طور هم‌زمان بالا بیاورید و کف دست هایتان را رو به روی هم باز کنید (انگار یک توپ بزرگ در دست دارید). به طور متقارن ژست بگیرید، گویی توپ را روی کلمات مهم قرار می‌دهید. جان نفینگر و متیو کوهات، نویسندگان کتاب «مردم متقاعدکننده»، از این سبک ژست گرفتن به عنوان «توپ جادویی» یاد می‌کنند. من آن را سبک تاکیدی می‌نامم تا آن را از سبک نمایشی متمایز کنم که در آن گویندگان از دست و بدن خود برای اجرای سناریوها استفاده می‌کنند. همچنین با سبک برنامه‌ریزی شده، که در آن مجریان تلویزیون از حرکاتی مانند «عنکبوت روی آینه» استفاده می‌کنند (دست‌ها روبه‌روی یکدیگر، انگشت‌ها لمس می‌کنند و به سمت پایین اشاره می‌کنند) متفاوت است. سبک نمایشی ممکن است برای یک رهبر نامناسب باشد، و سبک برنامه‌ریزی شده ممکن است ساختگی یا قلابی به نظر برسد.

هنگامی که حرکت نمی‌کنید، دستان خود را راحت در کنار خود نگه دارید. از بستن آنها یا قرار دادن آنها در جیب خودداری کنید. حرکات اضافی مانند «ماشین لباسشویی» را - که در آن دستانتان در حالی که به دنبال کلمات می‌گردید به دور و بر حرکت می‌کنند- حذف کنید. همچنین از وضعیت‌های دفاعی (بازوهای ضربدری) خودداری کنید. باز هم، این سخت‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید، زیرا ممکن است قرار دادن دست‌هایتان در کنار بدن، حس بی‌پناه بودن را به شما القا کند.

1. قدرت صوتی - به اندازه کافی بلند صحبت کنید تا افراد ردیف آخر بتوانند به راحتی صدای شما را بشنوند. این میزان ممکن است به طرز شرم آوری بلند به نظر برسد، اما توجه داشته باشید که صدا در یک اتاق بزرگ یا فرش شده به سرعت از بین می‌رود. برای اینکه صدای خود را به ردیف آخر برسانید، باید از دیافراگم نفس بکشید و صحبت کنید. با قرار دادن دست روی شکم و کشیدن نفس عمیق تمرین کنید تا دیافراگم شما منبسط شود. از این جریان هوا برای قدرت بخشیدن به سخنان خود استفاده کنید. به گفته موسسه‌ی ارتباطی SNP، بلند صحبت کردن مزیت دیگری دارد که همان وادار کردن شما به بروز احساسات است.  
2. بازخورد متمرکز - از آنجایی که مدیریت تاثیرگذاری بر دیگران برای حضور حرفه‌ای بر روی صحنه ضروری است، دریافت بازخورد بسیار مهم است. اکثر مربیان دوره‌های سخنوری ترکیبی از ارائه‌ی بازخورد توسط همتایان و ضبط ویدیو را به کار می‌گیرند. دان کافمن، یکی از بنیانگذاران شرکت مربیگری The Kaufman Partnership، مستقر در فیلادلفیا، می‌گوید: «ما واکنش مردم را بررسی می‌کنیم. ما از مردم فیلم می‌گیریم تا بتوانند حضور در صحنه‌ی خود را ببینند، و دریابند که از نظر نحوه صحبت با مخاطبان چگونه هستند.»

استفاده از ویدئو به ویژه برای تشخیص حرکات کنترل نشده و حرکات چشم مفید است. با گذشت زمان، می‌توانیم از آنچه در لحظه انجام می‌دهیم آگاه‌تر شویم و خود را به سوی انجام رفتارهای مفیدتر سوق دهیم.

 

برآورده کردن انتظارات مخاطب

مطمئناً، حضور اجرایی تنها یکی از سبک‌های نمود خود است و برای هر ارائه‌ای در هر جمعی مناسب نیست. به عنوان مثال، کمدین ها اغلب در طول اجرای خود انرژی دیوانه‌واری نشان می‌دهند. برخی بر اساس تیک‌های عصبی و روان رنجوری محبوب شده‌اند (من می بینم که رادنی دنجرفیلد در حال مرتب کردن کراوات خود است). این نشانه‌های پایین آورنده‌ی شان به مخاطب می‌گوید که نمی‌توان گوینده را جدی گرفت.

علاوه بر این، محققان رهبری به سرعت به این نکته اشاره می‌کنند که رهبری واقعی فقط در رفتار نیست. حضور ذهن، احترام به شنوندگان و ایده‌های خوب به همان اندازه مهم هستند.

اما هیچ اشکالی ندارد که عملکرد خود را از طریق تمرین افزایش دهیم. همانطور که کافمن می‌گوید، «مردم در حال حاضر نحوه‌ی تاثیرگذاری خود را مدیریت می‌کنند، اما نحوه مدیریت آنها ممکن است به نفع آنها نباشد.» مانند بسیاری از موارد در ارتباط، همه چیز به هدف و مخاطب بستگی دارد. ما زمانی معتبرتر هستیم که با انتظارات مخاطبان مطابقت داشته باشیم.

ایجاد یک تأثیر در مخاطب قوی در دسترس شماست!