تاریخ انتشار : ۰۹:۲۵ ۱۴۰۳/۱۲/۱۹

  دسته : آموزش

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به سمت خودخواهی و فردگرایی متمایل است. این شیوه زندگی می‌تواند تأثیرات منفی بر روابط انسانی و جامعه داشته باشد.

داستانی قدیمی

داستانی قدیمی وجود دارد که مردی سالخورده در حال کاشتن درختی میوه‌ای است. یک جوان که از آنجا می‌گذشت، از او پرسید: «چی کار می‌کنی؟»

مرد سالخورده پاسخ داد: «دارم یک درخت میوه می‌کارم.»

جوان پرسید: «این درخت چقدر طول می‌کشد تا میوه بدهد؟»

مرد سالخورده گفت: «شاید ۴۰ سال.»

جوان متعجب شد و گفت: «اما تو دیگر زنده نخواهی ماند. تو نمی‌توانی میوه‌اش را بخوری. چرا وقت و انرژی‌ات را هدر می‌دهی؟»

مرد سالخورده با لبخند پاسخ داد: «نه، من به دنیایی میوه‌دار رسیدم، پس برای آینده‌ام می‌کارم. امیدوارم نسل‌های بعدی از میوه‌های این درخت لذت ببرند.»

این داستان ساده، حکمت عمیقی درباره دلیل وجود ما دارد. این سؤال را مطرح می‌کند: نقش ما در زندگی چیست و چه مسئولیتی نسبت به آینده داریم؟

دنیای «من» در مقابل دنیای «ما»

زندگی مدرن ما را به سمت تفکر«من» سوق می‌دهد. سوالاتی مانند:

• من چه بهره‌ای از این می‌برم؟
• این چگونه به نفع من است؟
• آیا من نتایج فوری را می‌بینم؟

این نوع تفکر می‌تواند همان‌طور که جوان در داستان نشان داد  منجر به کوتاه‌نگری شود. 

اما مرد سالخورده در دنیای «ما» زندگی می‌کرد. او درک می‌کرد که زندگی تنها درباره‌ی گرفتن نیست، بلکه درباره‌ی دادن و خدمت به دیگران است. نگرش «ما» بر پایه‌ی ارتباط، مسئولیت و میراث است. او می‌دانست که هر عمل او می‌تواند تأثیرات مثبتی بر دیگران و آینده داشته باشد.

سه مرحله اساسی تحقق انسانی

من سه مرحله کلیدی را در تحقق انسانی شناسایی کرده‌ام که آن را «مسیر به زندگی بهینه» می‌نامم: قبول، رشد و خدمت.

1. قبول:

   • پذیرش واقعیت: هدف واقعی با پذیرش آغاز می‌شود. ما باید شرایط و واقعیت‌های خود را بپذیریم. این به معنای تسلیم شدن نیست، بلکه به معنای درک و پذیرش وضعیت کنونی است. مرد سالخورده مرگ خود را پذیرفته و به آرامش رسیده بود.

2. رشد:

   • تلاش برای توسعه: پس از پذیرش، باید به سمت رشد تلاش کنیم. رشد پلی است بین آنچه که هست و آنچه که می‌تواند باشد. مرد سالخورده فهمید که زندگی تنها درباره‌ی پاداش‌های فوری نیست، بلکه درباره‌ی تأثیرات مثبت و مشارکت‌های ماست. رشد نیاز به صبر، تلاش و استقامت دارد.

3. خدمت:

   • تحقق از طریق خدمت به دیگران: بالاترین سطح تحقق در زندگی زمانی به دست می‌آید که ما رشد خود را به سمت دیگران هدایت کنیم. عمل کاشتن درخت مرد سالخورده یک عمل خدمت بود. او نه به خاطر منافع شخصی، بلکه به خاطر نگرانی برای نسل‌های آینده این کار را انجام داد.

تغییر از «من» به «ما»

بسیاری از جنبه‌های زندگی مدرن ما را به سمت ذهنیت «من» می‌کشانند—به دنبال رضایت آنی، نتایج سریع و موفقیت شخصی. اما هدف واقعی از ما می‌خواهد که به دورنگری فکر کنیم. این به معنای کاشتن درختانی است که ممکن است هرگز زیر سایه‌ی آن‌ها ننشینیم و مشارکت در ساختن دنیایی که پس از ما باقی بماند.

چرا ما اینجا هستیم؟

پاسخ به این سؤال در لذت‌های زودگذر یا موفقیت‌های شخصی نیست. مرد سالخورده درک کرده بود که زندگی‌اش بخشی از چیزی بزرگ‌تر است و او به نسل‌های بعدی متصل است.

سوال برای ما این است: چرا ما اینجا هستیم؟

من فکر می‌کنم تنها یک هدف وجود دارد:
برای اینکه این دنیا را بهتر از آنچه که یافته‌ایم، برای نسل‌های آینده بسازیم. این هدف به ما انگیزه می‌دهد تا در زندگی به دیگران خدمت کنیم و میراثی مثبت برای آینده به جا بگذاریم.