تاریخ انتشار : ۱۲:۵۶ ۱۴۰۳/۱۲/۱۶
دسته : آموزش
فرانک ثورگود، یک عضو با سابقه توستمسترز، به خوبی زمانهای پر از اضطراب زندگیاش را به خاطر میآورد. او و همسرش، مگی، یک انبار در حومه پاریس خریده بودند تا به عنوان مرکزی برای کسبوکار در حال رشد خود در فروش لوازم سفره انگلیسی استفاده کنند و همچنین بخشی از فضای اضافی را به کسبوکارهای کوچک دیگر اجاره دهند. یک شب، آتشسوزی در منطقهای رخ داد که به بخشی از ساختمان آسیب رساند و به این ترتیب، هر دو کسبوکار آنها به پایان رسید.
ثورگود میگوید: «ساختمان سوخت و خاکستر نشد، اما به شدت آسیب دید.» او ادامه میدهد: «و ما 10 سال با شرکت بیمه درباره جبران خسارتهایمان در حال بحث بودیم.»
ثورگود این دهه را بدترین سالهای زندگیاش میداند، اما چند چیز او را از غرق شدن در تاریکی نجات داد. اول اینکه او و همسرش به نیس، فرانسه، 575 مایل دورتر از پاریس منتقل شدند، جایی که او در سال 2013 یک باشگاه توست مسترز جدید به نام Toastmasters NICE تأسیس کرد. ایجاد روابط جدید و مشغول نگه داشتن ذهنش، کلید عبور از استرس و درد بود. سپس، تولد نوه جدیدشان را داشتند که به آنها امید میداد.
ثورگود میگوید مهمترین عامل، داشتن همسرش (که یک عضو سابق توستمسترز است) بود که در این زمانهای دشوار به او تکیه کند.
«هر وقت در وضعیت اضطراری بودهایم، همیشه کنار هم بودهایم و در یک جهت جنگیدهایم که بسیار مهم است.» او میگوید: «او بسیار آرام و مثبت است.»
همهی مشکلات زندگی به اندازه آتشسوزیها و کسبوکارهایی که به یکباره نابود میشوند، دراماتیک نیستند، اما هرکس با جنگهایی، بزرگ و کوچک، روبروست که میتواند دشوار باشد. این موضوع به ویژه در چند سال اخیر، با چالشهای متعددی—از جمله همهگیری کووید-19، آشفتگیهای سیاسی و افزایش تورم—که عواقب آن بر روی همه تأثیر گذاشته است، بیشتر احساس میشود.
چه با چالشهای بزرگ در زمانهای خاصی مانند روبرو شدن با غم و اندوه یا مدیریت چالشهای مالی یا مراقبتی، و چه با چیزهای کوچکی مانند تلاش برای پیدا کردن زمان برای ورزش یا هدفگذاری برای تکمیل یک پروژه جدید در باشگاه توستمسترز خود رو به رو باشید، حفظ انگیزه میتواند دشوار باشد.
در کنار نکات ثورگود برای مشغول ماندن و ارتباط برقرار کردن، در اینجا مشاورههای بیشتری از کارشناسان آورده شده است.
مانا علی کارتر، دکترای روانشناسی در بیمارستان بازپروری ملی مداستار در واشنگتن دی.سی، میگوید: «وقتی با افراد درباره فقدان انگیزه صحبت میکنم، اولین کاری که میکنم این است که سعی میکنم آن را عادیسازی کنم. ما همه این لحظات را داشتهایم که انگیزه کمتری را تجربه کنیم، و مهم است که این اجازه را به خودتان بدهید و برای آن به خودتان سخت نگیرید.»
او ادامه میدهد که عدم انجام این کار میتواند منجر به چرخهای شود که در آن هیچ چیز انجام نمیشود—یک روز کاری استرسزا به فقدان انگیزه در پروژهای دیگر منجر میشود که به استرس بیشتر درباره انجام نشدن آن پروژه منجر میشود. قرار دادن موضوعات در جای خود میتواند به پیشرفت پروژههای شما کمک کند.
کارتر میگوید که همچنین مهم است که متوجه شوید که شما همیشه کنترل ندارید. شرایط موقتی را با فقدان انگیزه اشتباه نگیرید.
او میگوید: «اغلب افراد احساس میکنند که غیرمولد هستند یا احساس میکنند که خوب عمل نمیکنند یا دچار خستگی شدهاند، و به راحتی تصور میکنند که این ناشی از کاهش تابآوری، یا کاهش انگیزه یا توانایی آنها در مدیریت استرس است. اما اگر واقعاً شروع به لایهلایه کردن موضوع کنید، متوجه خواهید شد که این اغلب ناشی از سیستمی است که در آن قرار دارید.»
به عنوان مثال، کارتر، یک مادر شاغل با دو فرزند کوچک است. او یاد گرفته است که وقتی در محل کار احساس اضطراب یا عدم انگیزه میکند، این به این دلیل نیست که در کارش بد است—بلکه به این دلیل است که محیط کارش برای مادران شاغل طراحی نشده است.
او میگوید: «ساعتهای کاری من 8 تا 5 است—چه کسی بچههای من را میبرد و برمیدارد؟ این فقط استرس بیشتری ایجاد میکند. وقتی شروع به نگاه کردن به [عدم انگیزه] به عنوان یک عملکرد ناشی از عوامل خارجی میکنیم، میتوانیم برخی از اظهارات خودانتقادی که با احساس عدم انگیزه همراه است را کاهش دهیم.»
تریشیا داونینگ، یک دوچرخهسوار رقابتی سابق، بهتر از بسیاری میداند که برای حفظ انگیزه در زمانهای سخت چه چیزی لازم است. در سال 2000، یک خودرو در حین دوچرخهسواری جلوی او پیچید و منجر به تصادفی شد که او را از گردن به پایین فلج کرد.
او میگوید یکی از مهمترین درسهایی که در طول بهبودیاش آموخت این است که زندگی مانند یک بانک است. دوستیهایی که او قبل از آسیبدیدگی زندگیاش سرمایهگذاری کرده بود، زمانی که به یک سیستم پشتیبانی نیاز داشت تا او را در طول بهبودی یاری کند، به او کمک کردند.
او میگوید: «حتی اگر فقط یک هفته با کسی در یک اردو تابستانی آشنا شدم، سالها با آنها در تماس بودم.من هنوز دوستانی از دوران دبستان دارم که با آنها در تماس هستم. بسیار مهم است که به زندگی به عنوان یک حساب پسانداز نگاه کنید—شما همیشه در حال ساختن داراییها هستید، زیرا اینگونه است که از پس آن زمانهای سخت برمیآیید.»
داونینگ همچنین دنیای ورزشهای ویلچری را کشف کرد، جایی که او یک سیستم پشتیبانی جدید از ورزشکارانی پیدا کرد که وضعیت او را درک میکردند.
او میگوید: «من توانستم به علاقهام برگردم. این تنها چیزی بود که میتوانست مرا از رختخواب بیرون بیاورد—این تنها چیزی بود که میتوانست مرا هیجانزده کند و به جلو سوق دهد.»
زمانی که به اهداف خود نمیرسید از دست دادن انگیزه آسان است —اما این ممکن است بیشتر به خود اهداف مربوط باشد تا به توانایی شما در دستیابی به آنها.
کارتر، روانشناس واشنگتن دی.سی، میگوید: «من متوجه شدهام که مشکل معمولاً در شخص نیست؛ مشکل در هدفی است که آنها تعیین کردهاند. افراد فکر میکنند تعیین هدف آسان است، اما در واقع این کار بسیار دشوار است.»
کارتر، که در یک وبینار در سال 2021 درباره تابآوری که توسط توستمسترز و انجمن روانشناسی آمریکا برگزار شد، سخنران بود، میگوید کلید این است که اهداف کوچکتری تعیین کنید که قابل دستیابی، قابل اندازهگیری و به خوبی تعریف شده باشند. هدف خود را در قالب «بهترشدن تناسب اندام» تعریف نکنید؛ هدف را به «امروز به مدت 10 دقیقه پیادهروی کنید» تغییر دهید. به جای اینکه هدفتان این باشد که تمام گزارشتان را تا تاریخ نامشخصی تمام کنید، هدفتان را به اتمام سه صفحه تا پایان هفته تغییر دهید.
کارتر میگوید: «اگر شما یک اندازهگیری واقعی و قابل دستیابی نداشته باشید، سخت است که بدانید آیا واقعاً در حال حرکت به جلو هستید یا خیر. و حرکت به جلو است که به شما اعتماد به نفس میدهد. اگر بتوانم کمی انجام دهم، احساس میکنم در حال پیشرفت هستم. اما اگر یک معیار واقعی و قابل دستیابی نداشته باشم، سخت است که بدانم آیا در حال پیشرفت هستم یا خیر.»
کارتر میگوید که دو عامل اصلی بر انگیزه در هر هدف خاص تأثیر میگذارد، —اینکه چقدر هدف برای یک شخص مهم است و اینکه چقدر احساس اعتماد به نفس میکند که میتواند آن را به انجام برساند.
او میگوید: «اگر برای شما مهم نباشد، ممکن است سخت باشد که انگیزهتان را حفظ کنید. اگر احساس عدم انگیزه میکنید، از خود بپرسید: آیا کاری انجام میدهید که با ارزشهای شما سازگار باشد؟ آیا این کار را برای خودتان انجام میدهید؟ آیا این برای شما مهم است؟ اگر مهم نیست، تنظیم اهدافتان اشکالی ندارد.»
این تنظیم میتواند شامل بازتعریف نتیجه نهایی باشد. حفظ سلامتی برای اینکه احساس بهتری داشته باشید ممکن است به اندازه کافی انگیزهبخش نباشد، اماه حفظ سلامتی برای اینکه مدت طولانیتری در کنار خانوادهتان باشید چطور؟
کارتر میگوید که اعتماد به نفس نیز قابل تغییر است—عدم اعتماد به نفس اغلب منجر به عدم انگیزه میشود و بالعکس، اما اگر بتوانید در زمینهای که برای شما چالش برانگیز است آموزش بیشتری کسب کنید، چه میشود؟ گاهی اوقات فقط عمل ثبتنام در یک دوره یا سفارش یک کتاب میتواند به شما اعتماد به نفس و انگیزه بدهد.
کارتر میگوید: «افرادی که احساس نمیکنند در چیزی موفق خواهند بود، چه این احساس آگاهانه باشد یا ناخودآگاه، موانع زیادی برای رسیدن به هدف نهایی ایجاد میکنند.»
داونینگ، دوچرخهسوار که پس از تصادف به ورزشهای دیگر روی آورد، یک ترفند دارد که در روزهایی که نمیخواهد به باشگاه برود و شنا کند، استفاده میکند. او میگوید: «به خودم اجازه میدهم فقط لباس شنا بپوشم و به باشگاه بروم و در آب بروم. پس از آن معمولاً فکر میکنم، خوب، من در آب هستم، پس بهتر است 500 متر شنا کنم.»
او اضافه میکند که برای برخی افراد ممکن است اینگونه باشد: «فقط کفشهای دویدنتان را بپوشید و دور بلوک قدم بزنید، و اگر هنوز نمیخواهید این کار را انجام دهید، میتوانید متوقف شوید. اما وقتی لباسهایتان را پوشیدهاید و کفشهایتان را به پا کردهاید، احتمالاً میخواهید ادامه دهید.»
اما اگر یک روز بود که نمیخواهید ادامه دهید؟ او میگوید: این اشکالی ندارد. مهم است که خودتان را برای آن روزهایی که احساس انگیزه نمیکنید ببخشید.
او میگوید: «به عنوان یک ورزشکار، اگر نتوانید خودتان را برای انجام اشتباهی ببخشید، فقط اشتباهات بیشتری خواهید کرد. ورزشکارانی [تجربه] کمترین اثر منفی را بر عملکرد خود را دارند که میتوانند سریعتر خود را ببخشند.»
ما همه با چالشهایی، چه بزرگ و چه کوچک، و زمانهایی که به نظر میرسد ادامه دادن برای رسیدن به اهدافمان یک کار طاقتفرسا است، روبرو هستیم. به یاد داشته باشید که به خودتان مهربان باشید، به سیستم پشتیبانیتان تکیه کنید، اهداف واقعبینانه تعیین کنید، کارهایی برای افزایش اعتماد به نفستان انجام دهید و صبور باشید. شما به جلو حرکت خواهید کرد، قدم به قدم.