تاریخ انتشار : ۱۱:۴۶ ۱۴۰۳/۱۱/۱۴
دسته : آموزش
8 راه برای نشان دادن اینکه به نوجوانان اهمیت می‌دهید
نویسنده: دورا ویدرز
منبع: www.wehavekids.com
هرگز محبت خود را از نوجوانان دریغ نکنید
شما در دوران نوزادی آنها را در آغوش و در دوران کودکی دستشان را گرفته‌اید. حالا، در حالی که آنها شما را کنار می‌زنند و ترجیح می‌دهند صحبت نکنند چه باید بکنید تا نشان دهید که به آنها اهمیت می‌دهید؟
نوجوانان ممکن است از نظر احساسی دور از شما به نظر برسند، اما والدین نمی‌توانند محبت خود را دریغ کنند. دکتر مارلین پرایس-میتچل، محقق در زمینه توسعه مثبت جوانان، مشاوره می‌دهد که نوجوانان نیاز دارند «احساس دیده شدن، احساس شدن و درک شدن کنند».
در ادامه، هشت راه عملی برای حفظ پیوند عاطفی بین بزرگسالان و نوجوانان آورده شده است. این فهرست یک چک لیست نیست بلکه راهنمایی برای بزرگسالانی است که به دنبال نشان دادن عشق و ایجاد روابط معنادار با نوجوانان خود هستند.
1. نیازهای آنها را بشناسید.
چه چیزی آنها را به رفتارهایی وادار می‌کند یا چه انتخاب‌هایی می‌کنند؟ پاسخ به این سوالات کلید مهمی برای درک نوجوانان است.
نوجوانان نیازهای مختلفی دارند—برای عشق، آسایش، محبوبیت، امنیت و حس تعلق. بدون راهنمایی اخلاقی، آنها سعی می‌کنند این نیازها را به روش‌های مخرب مانند رابطه جنسی، مواد مخدر و زورگویی برآورده کنند.
برخی حتی از آنچه که آنها را به حرکت در می‌آورد، آگاه نیستند. اگر بزرگ‌ترها بتوانند به آنها در شناسایی این موارد کمک کنند، نوجوانان ممکن است اجازه دهند که بزرگ‌ترها گزینه‌های اخلاقی و مشروعی را برای برآورده کردن نیازهایشان ارائه دهند و به پاداش‌های مثبت برسند.
2. از ترس‌های آنها صحبت کنید
نوجوانان ترس‌هایی دارند و برخی هرگز به آنها اشاره نمی‌کنند. آنها برای پوشاندن احساسات خود لبخند می‌زنند، شوخی می‌کنند یا عصبانی می‌شوند. تصور کنید که چقدر راحت خواهند شد اگر کسی بتواند ترس‌های آنها را تشخیص دهد و به آنها کمک کند تا اعتماد به نفس پیدا کنند.
ترس‌های نوجوانان می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- وضعیت‌های منفی (مانند طلاق و کمبود مالی) در خانواده
- عدم پذیرش از سوی همسالان
- پاسخ‌های نادرست به میل‌های جنسی خود
- فشار همسالان و زورگویی
- مورد حمله قرار گرفتن یا قربانی جرم و خشونت
- شکست تحصیلی
بزرگسالانی که به ترس‌های نوجوانان آگاه می‌شوند، این فرصت را دارند تا احساسات آنها را تأیید کنند و پناهگاه عاطفی ارائه دهند.
3. به آنها مسئولیت دهید
هیچ چیزی به اندازه مسئولیت، روحیه استقلال را تقویت نمی‌کند. اگر نوجوانان انتظار داشته باشند که تمام نیازهایشان بدون هیچ مسئولیتی از سوی آنها برآورده شود، این به این دلیل است که والدینشان بزرگسالان بی‌مسئولیتی را تربیت می‌کنند. آماده‌سازی برای بزرگسالی مولد نیازمند آن است که نوجوانان به نوعی در تأمین نیازهای خود سهمی ایفا کنند. اگر آنها درآمد داشته باشند، می‌توانند برخی مسئولیت‌های مالی را نیز بپذیرند.
همه آنها زمان دارند. می‌توانند در کارهای خانه مانند شستن لباس، نگهداری از حیاط یا مراقبت از حیوانات خانگی کمک کنند. به هر حال، آنها مسئول حفظ پیشرفت تحصیلی خود و رعایت قوانین خانه درباره دوستان و ساعت خواب هستند. مسئولیت‌ها احساس خودارزشی را تقویت می‌کنند و در طول زمان، نوجوانان به این موضوع قدردانی می‌کنند.
4. نقاط قوت آنها را تحسین کنید
یکی از دوستانم در حال ناهار خوردن در یک رستوران بود که چهار پسر نوجوان وارد شدند. او گفت که آنها نه تنها به‌خوبی لباس پوشیده بودند—با پیراهن‌هایی که به‌خوبی درون شلوارشان قرار گرفته بود و هیچ نشانی از لباس زیرشان دیده نمی‌شد—بلکه رفتارشان در میز غذا نیز بسیار باکلاس بود. وقتی به سمت صندوق رفتند، او از پشت سر به آنها نزدیک شد و گفت: «من هزینه غذایتان را می‌پردازم.»
یکی از آنها پرسید چرا. او به آنها گفت: «من با کمال میل هزینه ناهار را برای جوانانی که این‌گونه رفتار می‌کنند تقبل می‌کنم.»
هرچه که نقطه قوت شخصیت نوجوانان باشد، تحسین کنید، تشویق کنید و حمایت ارائه دهید. به آنها کمک کنید تا قوی‌تر شوند.
5. با دوستان آنها آشنا شوید
از دوستان نوجوانان خود در منزل خود پذیرایی کنیدد. اگر آنها احساس راحتی کنند که به خانه شما بیایند، بیشتر درباره آنها خواهید آموخت. شناختن آنها همچنین باعث می‌شود که از وضعیت نوجوان خود باخبر شوید و احتمال داشتن دوستان پنهانی در نوجوانان کاهش یابد.
علاقه به دوستانشان ممکن است سبب نشود که نوجوانان شما را در آغوش بگیرندد، اما در عمق قلبشان، این علاقه را به‌عنوان عشق و مراقبت تفسیر می‌کنند، به‌ویژه زمانی که می‌شنوند نوجوانان دیگر از بی‌توجهی والدین یا سرپرستانشان شکایت می‌کنند.
اگر ممکن است، والدین دوستان نوجوانان خود را ملاقات کنید. حمایت گروهی والدین می‌تواند به مقابله با فشار همسالان نوجوانان کمک کند.
6. به نظرات آنها گوش دهید
چقدر برای یک نوجوان تازگی دارد که بزرگسالی را پیدا کند که نه تنها به نظرات شخصی او احترام می‌گذارد، بلکه به چگونگی شکل‌گیری آنها گوش می‌دهد.
شاید با او موافق نباشید، اما می‌توانید از او به خاطر تفکر مستقلش قدردانی کنید. اختلافات خود را با احترام بیان کنید و به او بگویید که در نهایت، باورهای او انتخاب خودش است.
برای نوجوانان، این گفتگو به معنای جدا شدن از وابستگی به والدین است. برای بزرگ‌ترها، این مسأله کشف باورهای نوجوانان و باز نگه‌داشتن در برای گفتگوهای سالم است. گاهی نوجوان چیزی می‌آموزد و گاهی بزرگ‌تر.
7. اشتباهات آنها را ببخشید.
انجام این کار اگر بزرگ‌ترها به یاد داشته باشند که نوجوانان هنوز بزرگسال نیستند و حتی بزرگ‌ترها نیز اشتباه می‌کنند نباید دشوار باشد. با این حال، عناصر خاصی برای مؤثر بودن بخشش وجود دارد:
- به نوجوان کمک کنید تا دقیقاً بفهمد چه چیزی در عمل اشتباه بوده است.
- اصولی که نقض شده است را دوباره مورد تاکید قرار دهید.
- به نوجوان اطمینان دهید که هم توبیخ شما (در صورتی که وجود داشته باشد) و هم بخشش شما، حاصل عشق و نگرانی شماست.
- تعهد خود را برای کمک به او برای پیشرفت، صرف‌نظر از اینکه چند بار زمین بخورد، ابراز کنید.
8. به آنها در تعیین اهداف کمک کنید
به نوجوانان کمک کنید تا هدف خود را کشف کنند—هدف آنها، نه شما؛ و قدم‌هایی برای رسیدن به موفقیت خود بردارند. برخی از آنها زودتر از دیگران دیدگاه روشنی دارند؛ در حین کمک به آنها برای تمرکز صبور باشید.
حس هدف‌مندی آنها را با داستان‌ها و نقل‌قول‌های انگیزشی که بزرگ‌ترها در دوران نوجوانی برای شما گفتند، تغذیه کنید. برای کمک به آنها در آماده‌سازی برای فرصت‌ها در زمینه مورد علاقه‌شان، پول، زمان و تلاش صرف کنید.
در نهایت، به آنها بگویید که از اینکه این فرصت را دارید که در زندگی آنها باشید، احساس خوشبختی می‌کنید و فارغ از آنچه که آنها ممکن است تصور کنند، شما آنها را دوست دارید و متعهد به کمک به کامیابی آنها هستید.
