تاریخ انتشار : ۱۱:۴۷ ۱۴۰۳/۱۲/۲۸
دسته : آموزش
روش‌هایی برای به خاطر سپردن سخنرانی‌تان
کشف کنید چه ابزارهای حافظه‌ای برای شما بهترین کارایی را دارند.
هرگز اولین باری که به عنوان سخنران کلیدی یک کنفرانس کار کردم را فراموش نمی‌کنم. من با یک چکیده آماده شده بودم تا به من کمک کند ایده‌های اصلی سخنرانی ۴۵ دقیقه‌ای‌ام را به خاطر بسپارم. سپس، دقیقاً قبل از اینکه روی صحنه بروم، میزبانان به من گفتند که نتوانسته‌اند تریبون را پیدا کنند، جایی که من قصد داشتم یادداشت‌هایم را روی آن قرار دهم.
این یکی از آن لحظات بود که یک سخنران در خواب می‌بیند. و بعد با فریاد از خواب بیدار می‌شود.
بیایید صریح باشیم: استفاده از یادداشت‌ها برای یک سخنرانی هیچ شرم‌آوری ندارد. آن خبرنگاران و سیاستمدارانی که در اخبار می‌بینید، معمولاً خطوط خود را از روی تلپرمپتر می‌خوانند. اما آیا خوب نیست که بتوانید کمی روی صحنه حرکت کنید، تماس چشمی عالی برقرار کنید و نگران گم کردن یادداشت‌ها، جای خود یا تریبون نباشید؟
تسلط کامل بر متن
برای سابینا نواز، سخنران کلیدی و مربی سخنرانی، بهترین راه برای جلوگیری از تکرار کابوس من، نه تنها حفظ کردن، بلکه «حفظ کردن به شکل پیشرفته» است.
او در مجله کسب و کار هاروارد می‌نویسد: «من دریافته‌ام که یک روش برای سخنرانی عمومی بهترین کارایی را دارد: تسلط کامل بر «متن» شما.» این به معنای نه تنها تمرین شدید، بلکه تمرین درست است.
نواز می‌گوید: «اکثر مردم هر بار که تمرین می‌کنند، از ابتدا شروع می‌کنند، که منجر به حفظ کردن نادرست متن می‌شود؛ مقدمه محکم است، اما نتیجه‌گیری ضعیف است.»
این اتفاق برای جان جنتیس، رئیس کلاب وست بوکا توست‌مسترز در فلوریدا نیز می‌افتاد. او می‌گوید: «من اغلب شروع بسیار قوی و پایان ضعیفی داشتم، زیرا از ابتدا تمرین می‌کردم و هر وقت اشتباه می‌کردم، دوباره شروع می‌کردم. بنابراین ابتدا را خیلی خوب تمرین می‌کردم، اما پایان را نه.»
به جای یادگیری متن به ترتیب، نواز توصیه می‌کند که هر بار از یک بخش تصادفی شروع به تمرین کنید و از آنجا ادامه دهید. سپس کل کار را با انتقال‌های خوب به هم وصل کنید.
تسلط کامل بر یک متن یا ارائه، به معنای صرف زمان برای ساخت کلمات و ترتیب آنچه می‌خواهید بگویید و سپس تمرین مکرر آنها است.
او می‌گوید به این ترتیب شما کمتر عصبی خواهید بود و می‌توانید به راحتی از نقطه‌ای به نقطه دیگر بروید. شما آزاد هستید که کاملاً حضور داشته باشید و در نتیجه به مخاطبان خود پاسخگوتر باشید.
این موضوع به‌ویژه زمانی صادق است که به‌صورت بداهه صحبت می‌کنید.
حفظ کردن در مقابل سخنرانی بداهه
سخنرانی بداهه به معنای سخنرانی در لحظه (موضوعات تصادفی) نیست. این روش به معنای آماده کردن آنچه می‌خواهید بگویید از قبل است، در حالی که نحوه بیان آن ممکن است هر بار متفاوت باشد. این روش برای سخنرانان راحت‌تر از حفظ کردن است، زیرا به تسلط بر محتوا نیاز دارد، نه به کلمات دقیق.
این روش همچنین انعطاف‌پذیری را برای تنظیم ظریف سخنرانی متناسب با هر مخاطب و موقعیت منحصر به فرد فراهم می‌کند. بنابراین، ارائه یک سخنرانی مؤثر، بدون توجه به اینکه با چه کسی یا چه شرایطی روبرو هستید، آسان‌تر می‌شود.
جان جنتیس، به عنوان یک سخنران تازه‌کار ۲۰ سال پیش، معمولاً سخنرانی‌هایش را حفظ می‌کرد. او متوجه شد که سخنرانی‌هایش کمی مصنوعی به نظر می‌رسند و حرکات و تماس چشمی او تحت تأثیر قرار می‌گرفت. اما او احساس می‌کرد که استفاده از یادداشت‌ها محدودش می‌کند و هنوز آماده نبود که به سرعت فکر کند و صحبت کند.
با این حال، بیش از یک بار اتفاق افتاد که جنتیس متوجه شد در حالی که روی صحنه بود، حواس‌پرتی‌هایی مانند زنگ تلفن همراه یا صدای عطسه باعث شدند تمرکزش را از دست بدهد و جای خود را در متن حفظ شده گم کند. سپس، کمی بعد از شروع فعالیتش در توست‌مسترز، او در یک مسابقه سخنرانی منطقه‌ای بود که صدای انفجار بلندی از دور شنید.
او می‌گوید: «این اتفاق ممکن است فقط ۲۰ ثانیه من را از مسیر خارج کرده باشد، اما به نظر می‌رسید ۳۰ دقیقه طول کشیده است. من هرگز نتوانستم دوباره تمرکزم را به دست بیاورم.»
از آن زمان، جنتیس، مانند نواز، سخنرانی‌هایش را به بخش‌های کوچک و قابل هضم تقسیم می‌کند که به خاطر سپردن آنها آسان‌تر است و می‌تواند آنها را بخش به بخش تمرین کند. بنابراین، اگر حواسش پرت شود، راحت‌تر می‌تواند به مسیر بازگردد.
او به ندرت سخنرانی‌هایش را حفظ می‌کند. بیان این بخش‌ها به‌صورت بداهه، به جای تکرار طوطی‌وار، نه تنها به او کمک می‌کند تا مطالب را بهتر به خاطر بسپارد، بلکه حرکت روی صحنه را نیز آسان‌تر می‌کند. نواز می‌گوید حرکت کردن به حفظ کلمات بیشتر کمک می‌کند.
او هشدار می‌دهد: «اگر قصد دارید سخنرانی خود را ایستاده ارائه دهید، هنگام تمرین ننشینید. من اغلب یک صحنه کوچک علامت‌گذاری می‌کنم و همان‌طور که در طول سخنرانی واقعی راه می‌روم، روی آن حرکت می‌کنم. ارتباط دادن یک بخش از سخنرانی با یک نقطه خاص روی صحنه، یک ابزار کمک‌حافظه است.»
نه به حفظ کردن
فی اندروسیاک، توست مستر برجسته، معاون روابط عمومی و دبیر اجرایی باشگاه Treasure Chest در یورکتون، ساسکاچوان، کانادا است. پس از تقریباً ۳۰ سال فعالیت در توست‌مسترز، او اکنون به ندرت سخنرانی‌هایش را حفظ می‌کند.
او می‌گوید: «من یک سخنران عصبی هستم و اگر سخنرانی‌ام را فراموش کنم، نمی‌توانم به مسیر بازگردم. طی سال‌ها متوجه شدم که یادگیری ساده‌ی سخنرانی‌ام مؤثرتر است. اکنون در پشت تریبون بسیار اعتماد به نفس بیشتری دارم.»
وقتی اندروسیاک از یادداشت‌ها استفاده می‌کند، فقط عبارات کلیدی یا اطلاعات آماری را یادداشت می‌کند. او می‌گوید: «با این حال، یادداشت‌ها هم می‌توانند مانع ایجاد کنند.» او اسلایدهای پاورپوینت را مفید می‌داند. وقتی تجهیزات به درستی کار می‌کنند و افراد نحوه استفاده از آنها را می‌دانند، پاورپوینت می‌تواند برای سخنرانان یک مزیت باشد، اگرچه ممکن است تماس چشمی و حرکت را مختل کند.
به طور کلی، اگر از پاورپوینت استفاده می‌کنید، سعی کنید از حداقل کلمات در هر اسلاید استفاده کنید. و به یاد داشته باشید که پاورپوینت جایگزین تسلط بر سخنرانی شما نیست؛ بلکه یک مکمل بصری است.
در اینجا چند ابزار حافظه دیگر برای کمک به سخنرانی‌ها آورده شده است:
1. ابزارهای یادآوری
یک روش یادگیری پیدا کنید که به بهبود حافظه شما کمک کند. این همان روشی است که من در آن موقعیت بحرانی که در ابتدا ذکر کردم، خودم را نجات دادم. در چند دقیقه‌ای که برای یادگیری یادداشت‌هایم داشتم، از الفبایی‌سازی و اختصارات استفاده کردم (مثلاً دانش‌آموزان موسیقی عبارت "Every Good Boy Deserves Fudge" را برای یادگیری نت‌های موسیقی به خاطر می‌سپارند) تا مهم‌ترین نکات را برجسته کنم.
۲. داستان‌گویی
گفتن یک داستان به شما (و مخاطبانتان) کمک می‌کند محتوای خود را بهتر به خاطر بسپارید. ارتباط طولانی و قوی‌ای بین روایت و حافظه وجود دارد که دلایل متعددی دارد، از جمله فیزیولوژی ساده مغز. علاوه بر این، داستان‌ها به راحتی در ذهن جریان می‌یابند. به عبارت دیگر، به خاطر سپردن ترتیب آنها نسبتاً آسان است، زیرا به طور کلی منطقی هستند. شما نمی‌توانید بدون پرداخت پول، یک کالا را از فروشگاه خارج کنید. و اگر این کار را بکنید، این اتفاق فراموش‌نشدنی خواهد بود!
۳. انعطاف‌پذیری
شاید مهم‌ترین چیز در مورد به خاطر سپردن سخنرانی‌ها این باشد که مخاطبان شما به طور کلی نمی‌دانند چه می‌خواهید بگویید. اگر سخنرانی خود را با این جمله شروع کنید که «من سه نکته اصلی دارم» و یکی از آنها را فراموش کنید، ممکن است بتوانید نکته دیگری جایگزین کنید. اما هرچه در مقدمه خود مشخص‌تر باشید، بیشتر به آنچه برنامه‌ریزی کرده‌اید وابسته می‌شوید. و این می‌تواند وقتی عصبی و فراموشکار هستید، نتیجه معکوس داشته باشد.
وقتی همه چیز شکست می‌خورد
حتی بهترین برنامه‌های سخنرانان آماده نیز ممکن است با مشکل مواجه شوند. به همین دلیل نواز توصیه می‌کند که برای فراموشی یک برنامه پشتیبان داشته باشید.
او می‌گوید: «به عنوان بخشی از آماده‌سازی خود، این راهبرد را نیز در نظر بگیرید که چگونه با فراموشی برخورد کنید. دو یا سه عبارت آماده کنید که بتوانید استفاده کنید. دانستن اینکه این عبارات را دارم، من را کمتر عصبی می‌کند.»
از جمله این عبارات می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- «اجازه دهید به یادداشت‌هایم مراجعه کنم.»
- «در به خاطر آوردن نکته بعدی مشکل دارم. اجازه دهید لحظه‌ای مکث کنم و به عقب برگردم.»
یا حتی فقط یک جرعه آب بنوشید. مخاطبان شما از لحظه آسیب‌پذیری شما قدردانی خواهند کرد.
همچنین مواقعی وجود دارد که چیزی را به خاطر می‌آورید که باید قبلاً گفته می‌شد. این فرصت شماست تا آن فراموشی را جبران کنید. عبارت «چیزی که به شما نگفته‌ام این است که...» من را در بیش از یک موقعیت نجات داده است.
با این حال، وقتی تریبون ناپدید شد، من از این عبارت استفاده نکردم. نیازی نبود، زیرا مخاطبان هرگز متوجه نشدند که چیزی اشتباه است.
منبع: toastmasters.org
