تاریخ انتشار : ۰۸:۴۹ ۱۴۰۳/۱۱/۲۱

  دسته : آموزش

گاهی اوقات، اعمال شما می‌تواند بلندتر از کلمات شما صحبت کند.

استفاده از زبان و حرکات بدن در هنگام صحبت کردن نه تنها راهی برای جلب توجه مخاطب و کمک به یادآوری محتوای شماست، بلکه به شما، سخنران، نیز کمک می‌کند تا یاد بگیرید، به یاد بیاورید و سخنرانی خود را بیان کنید. در هنگام آماده‌سازی برای ارائه بعدی خود، چه برای یک مخاطب حضوری و چه آنلاین، سعی کنید از حرکات و زبان بدن برای انتقال اعتماد به نفس و تقویت حضور روی صحنه استفاده کنید.

حرکات

۱. خود را به حرکات بیشتر عادت دهید.
به خود یادآوری کنید که در یادداشت‌های سخنرانی‌تان حرکات داشته باشید، چه حرکات خاص و معنادار و چه حرکات «در لحظه» برنامه‌ریزی شده. این کار در ابتدا ممکن است عجیب باشد، اما لازم نیست تمام حرکاتی که امتحان می‌کنید به مجموعه شما اضافه شوند.

۲. از حرفه‌ای‌ها بیاموزید.
چند سخنرانی از مسابقات جهانی سخنرانی یا سخنرانی‌های محبوب آنلاین را تماشا کنید و به زبان بدن سخنرانان توجه کنید. ایده‌های جدیدی برای امتحان کردن به دست آورید.

۳. برای هر نکته اصلی یک حرکت ایجاد کنید.
تجربه کنید که برای هر یک از نکات سخنرانی‌تان حرکتی خاص داشته باشید. ببینید آیا این کار به یادآوری شما کمک می‌کند یا نه.

۴. خود را در عمل مشاهده کنید.
از خود در حال تمرین فیلم بگیرید و ببینید چه چیزی طبیعی به نظر می‌رسد و چه چیزی نیست. حرکات، حتی اگر برنامه‌ریزی شده باشند، باید به طور طبیعی هنگام صحبت کردن جریان یابند. اگر حرکات خود را به شدت برنامه‌ریزی و کارگردانی کنید، ممکن است سخنرانی خود را فراموش کنید و به طور غیرطبیعی به نظر برسید. برعکس، برخی حرکات در لحظه است تکراری باشند، مانند بریدن مکرر هوا با دست. به خاطر داشته باشید که ممکن است نیاز به تنظیم اندازه/نوع حرکات بر اساس اندازه مخاطب یا محل داشته باشید (مخاطبان بزرگتر به حرکات بزرگتر نیاز دارند).

۵. یک تمرین عمومی داشته باشید.
سخنرانی خود را همان‌طور که برنامه‌ریزی کرده‌اید، از جمله با تمام حرکاتی که امیدوارید در ارائه‌تان استفاده کنید، تمرین کنید. این کلمات و حرکات در حافظه شما رمزگذاری می‌شوند و یادآوری را آسان‌تر می‌کنند.

زبان بدن

۱. نگاه رهبری.
هنگام صحبت با گروه، هر بار بر روی یک نفر و برای مدتی که برای بیان یک جمله لازم است تمرکز کنید. وقتی یک وقفه طبیعی وجود دارد (مثلاً در انتهای یک عبارت)، نگاه خود را به شخص جدیدی منتقل کنید. کارشناسان در SNP Communications به سخنرانان توصیه می‌کنند که از جابجایی سریع نگاه‌ها در اتاق یا بالا نگاه کردن به سقف یا کنار خودداری کنند، زیرا ممکن است عدم قطعیت را نشان دهد. اگر لب‌های شما در حال حرکت‌اند، چشمان شما باید به شخص دیگری قفل شده باشد. این نوع تماس چشمی، عمدی‌تر و پایدارتر از آنچه بیشتر سخنرانان عادت دارند، است و نگه‌داشتن آن نیز دشوارتر است، زیرا به نظر می‌رسد خیلی طولانی است.

۲. ایستاده و محکم.
پاهای خود را به عرض شانه‌ها هنگام صحبت کردن بگذارید. از جابجایی به سمت چپ و راست و راه رفتن در حین صحبت خودداری کنید. اگر می‌خواهید به ناحیه دیگری از صحنه، اتاق یا صفحه نمایش بروید، با هدفمند راه بروید، پاهای خود را بکارید و قبل از شروع به صحبت دوباره، با چشم تماس برقرار کنید.

۳. حرکات تأکیدی.
از حرکات برای تأکید استفاده کنید. دستان خود را همزمان با کف‌های باز به سمت یکدیگر بالا بیاورید (گویی یک توپ بزرگ را در دست دارید). به طور متقارن حرکت کنید، گویی در حال گذاشتن توپ بر روی کلمات مهم هستید.
وقتی در حال حرکت نیستید، دستان خود را به آرامی در کنارتان نگه دارید. از بستن آن‌ها یا گذاشتن در جیب‌های خود خودداری کنید. حرکات اضافی مانند «ماشین لباسشویی» که به معنی چرخش بی‌هدف دستان در حال جستجو برای کلمات است را حذف کنید. همچنین از حالات دفاعی (دست‌ها در سینه) دوری کنید.

۴. قدرت صدایی.
به اندازه‌ای بلند صحبت کنید که افراد در ردیف آخر به راحتی شما را بشنوند. این ممکن است به طور ناامیدکننده‌ای بلند به نظر برسد، اما صدا در یک اتاق بزرگ یا فرش شده به سرعت پخش می‌شود. برای اینکه صدای شما به ردیف آخر برسد، باید از دیافراگم نفس بکشید و صحبت کنید. با قرار دادن دستتان بر روی شکم خود و نفس عمیق کشیدن تمرین کنید تا دیافراگم شما گسترش یابد. از این هوا برای پشتیبانی از کلمات خود استفاده کنید. بلند صحبت کردن همچنین این مزیت اضافی دارد که شما را مجبور به ابراز احساسات می‌کند.

۵. بازخورد متمرکز.
از آنجا که اطمینان از تاثیرگذاری در ارائه حرفه‌ای دارای اهمیت است، بازخورد بسیار مهم است. بیشتر مربیان ترکیبی از بررسی همتایان و ضبط ویدئویی را توصیه می‌کنند. ویدئو به ویژه برای شناسایی حرکات کنترل‌نشده و حرکت چشم مفید است. با گذشت زمان، می‌توانیم بیشتر به آنچه در لحظه انجام می‌دهیم آگاه شویم و خود را به رفتارهای مفیدتر آموزش دهیم.

منبع: Toastmasters.org