تاریخ انتشار : ۱۴:۱۳ ۱۴۰۱/۰۹/۱۳
دسته : آموزش
سخنرانی‌های مناسبت‌های خاص
این یک مناسبت خاص است!
سخنرانی‌های مناسبتی خاص یا «سخنرانی‌های نمایشی» یکی از چندین نوع سخنرانی است که یونانیان باستان تعریف کرده‌اند. واژه یونانی epideictic به معنای «مناسب برای نمایش» است. چنین سخنرانی هایی در مراسم عمومی ستایش و بزرگداشت ایراد می‌شود. آنها شامل سخنرانی های ارائه و پذیرش جایزه، ادای احترام، سخنرانی‌های ایراد شده در مهمانی‌های موسوم به roast، سخنرانی‌های ایراد شده در مهمانی‌های موسوم به toast، مدیحه سرایی در مراسم تدفین یا ختم، سخنرانی شروع و سخنرانی های نامزدی هستند. آنها با ایده ها و کلمات نشاط آور به مردم الهام می بخشند. سیسرو، فیلسوف و سیاستمدار رومی باستان، نوشت: "خطاب نمایشی... دارای سبکی شیرین، روان و مفصل است، با استعاره‌های بدیع و عبارات خوش صدا... برای رژه مناسبتر است تا برای نبرد." به عبارت دیگر، این سخنرانی ها گوش نواز است و مردم را به هیجان می‌آورد.
سخنرانی‌های ارائه شده در مهمانی‌های موسوم به toast
این سخنرانی‌ها برای مناسبت های مختلفی از جمله عروسی، جشن نامزدی، سالگرد و ضیافت بازنشستگی ایراد می‌شود. هنگام برنامه ریزی یک سخنرانی toast، چند کلمه در مورد شخص (یا افرادی) که مورد تجلیل قرار می گیرند، ارتباط شما با آنها و یک عبارت پایانی را ذکر کنید.
در اینجا نکات بیشتری وجود دارد:
- مخاطب را در نظر بگیرید. سخنرانی را نه فقط برای خود، بلکه برای مخاطبان سرگرم کننده کنید.
- از طنز، آراستگی و زبان متناسب با رسمی یا غیر رسمی بودن مناسبت استفاده کنید.
- سخنرانی را محدود به دو تا سه دقیقه نگه دارید. سخن گفتن یکنواخت، مخاطب شما را خسته می کند، میزبان را عصبانی می کند و فرد مورد تجلیل را شرمنده می کند. سو بروکس، یکی از اعضای پنج باشگاه در نیوجرسی، می‌گوید محدودیت زمانی دو تا سه دقیقه‌ای برای پروژه‌ی «تسلط بر سخنرانی toast» در آموزش‌های باشگاه «به من کمک کرد تا در مورد چیزی که قصد برجسته کردن آن را داشتم بسیار گزینشی عمل کنم. مهارت‌های ویرایشی من به خوبی مورد استفاده قرار گرفتند.»
- در سخنرانی toast "من" وجود ندارد. از تمرکز روی خودتان خودداری کنید.
- از کلمات خود استفاده کنید، نه از کلماتی که از طریق جستجوی عجولانه‌ی اینترنت برداشته شده اند.
- سخنرانی خود را زودتر از موعد ایراد آن بنویسید تا در هنگام ارائه متمرکز بمانید.
ایراد سخنرانی در ستایش افراد
این نوع گفتار فردی را، چه در قید حیات باشد و چه نباشد، ستایش می کند. این شامل مدیحه‌سرایی، و همچنین سخنرانی در سالگردها، مهمانی های بازنشستگی، رویدادهای اجتماعی یا جلسات شرکتی است. این سخنرانی ها باعث قدردانی عمیق از فرد مورد تجلیل می‌شود. هنگامی که در تمجید از کسی صحبت می کنید، سعی کنید بر روی برخی از حقایق زندگینامه‌ای یا ویژگی های شخصیتی قابل توجه آن شخص تمرکز کنید. تأثیر شخصی آنها بر خود را شرح دهید. از حرف‌های ساده یا کلیشه‌ای خسته‌کننده استفاده نکنید. حقیقت را تعمیم ندهید یا اغراق نکنید.
مدیحه‌سرایی در مراسم تدفین احتمالاً چالش برانگیزترین سخنرانی ستایش آمیز است زیرا می تواند بسیار احساسی باشد. دلهره آور است که دلهای آزرده خاطر را در حین گرامیداشت یاد آن مرحوم بر سر شوق آورید. پاتریک دونادیو، از باشگاه OCLC در دوبلین، اوهایو، یک استاد خبره‌ی فن بیان است که رهبران را در زمینه مهارت‌های ارتباطی آموزش می‌دهد. او این نکات را ارائه می دهد: 1. روی فرد متوفی تمرکز کنید. زمان درخشش شما نیست 2. سخنرانی مراسم تدفین را بنویسید و کلمه به کلمه بخوانید، به خصوص اگر احساساتی می‌شوید. 3. مطالب را از صمیم قلب بیان کنید. 4. خطوطی را تمرین کنید که ببیشتر احساسی هستند تا به شما کمک کند تا از سخت ترین قسمت ها عبور کنید. 5. با صدای بلند و ترجیحا در محل برگزاری مراسم سوگواری تمرین کنید.
سخنرانی‌های ارائه شده در میهمانی‌های موسوم به roast
این مهمانی‌ها شبیه به مهمانی‌های toast است، اما در اینجا افراد با طنزی دوستانه احترام خود را به فرد مورد تجلیل نشان می‌دهند. به نظر می رسد کسی را دستخوش شوخی قرار دادن روشی متناقض برای احترام گذاشتن به کسی است، اما اگر خوب انجام شود، یک تحسین محبت آمیز است. طنز نباید بی رحمانه یا توهین آمیز باشد، بلکه باید سرگرم کننده و نشاط آور باشد. برای ایراد یک سخنرانی roast که مضر یا توهین آمیز نباشد، مراقبت ویژه‌ای لازم است.
این نوع سخنرانی شامل داستان های کوتاهی درباره فرد است که با اغراق، لطیفه‌های کوتاه و پیچش های پوچ خنده دارتر شده است. این سخنرانی‌ها غالباً گروه را متحد می کند، به خصوص اگر کسی که موضوع طنز قرار می‌گیرد، فردی دارای قدرت باشد. یک سخنرانی roast می‌تواند باعث شود که فرد انسانی‌تر و قابل دسترس‌تر به نظر برسد، زیرا نشان می‌دهد که آن فرد می‌تواند باوقار و متانت شوخی را تحمل کند.
برای یک سخنرانی roast موثر، فردی دارای رتبه یا آشنا را انتخاب کنید. ویژگی ها یا حقایقی را در مورد آنها شناسایی کنید که به راحتی می توان آنها را دستخوش شوخی قرار داد. لطیفه‌ها و نظرات را به مناسبت، مثلاً یک جشن بازنشستگی، گره بزنید. احتیاط کنید. اگر مطمئن نیستید که یک لطیفه مناسب آن موقعیت خاص است، آن را برای دیگران اجرا کنید و از آنها نظر بخواهید.
شما همچنین می توانید مناسبت خاص خود را ایجاد کنید. مایکل پرادلاک، از باشگاه بولتون بانتر در بولتون، انتاریو، کانادا، در این پروژه رویکردی بسیار سرگرم کننده اتخاذ کرد: او شخصیت کارتونی تلویزیونی فرد در عصر حجر را دستخوش سخنرانی roast خود قرار داد. من برش‌هایی از تصاویر شخصیت‌های این کارتون نظیر فرد، ویلما، بارنی، آقای اسلیت و غیره را روی میز سر داشتم. من نقش همکار فرد در شرکت ساختمانی Slate را بازی کردم که او را درسخنرانی جشن بازنشستگی‌اش اش دستخوش شوخی قرار می‌داد."
اهدای یک جایزه
اهدای جایزه به فردی که شایستگی دریافت آن را داشته است یک افتخار است، اما ارائه آن با وقار و بزرگ‌منشی یک مهارت است. ارائه‌ی شلخته یا نامناسب از ارزش جایزه می‌کاهد، تأثیر آن بر مخاطب را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود دریافت‌کننده احساس بدی داشته باشد. این ارائه بهتر است با اشتیاق زیاد، کلمات مثبت و احترام زیادی برای خود جایزه انجام شود.
هنگام نوشتن یک سخنرانی برای این مناسبت، از تلفظ صحیح نام گیرنده جایزه اطمینان حاصل کنید. معنی یا تاریخچه‌ی جایزه و چرایی انتخاب دریافت کننده را به طور خلاصه شرح دهید. یک داستان کوتاه یا یک واقعیت جالب در مورد شخص که به جایزه یا سازمان شما مرتبط می‌شود را نقل کنید. این می‌تواند مشاهدات شخصی در مورد شخص دریافت کننده را شامل شود. سخنرانی باید سه تا چهار دقیقه باشد. همانطور که فرانکلین دی. روزولت یک بار در مورد سخنرانی عمومی گفت: "صادق باشید، کوتاه صحبت کنید، و بنشینید."
فرماندار سابق یکی از مناطق توکیو، مراسم تقدیر از مدیران در جشن پایان سال باشگاهش را به یاد می آورد. «چالش من کوتاه نگه داشتن سخنرانی بود زیرا بسیار قدردان آنها بودم. اما اگر همه چیز را پوشش می دادم، سخنرانی من خیلی طولانی می‌شد. بنابراین من آن را ویرایش کردم تا بر خاطره انگیزترین کارهای انجام شده توسط آنها تأکید کنم.»
پذیرش یک جایزه
این سخنرانی در راستای سخنرانی است که فرد در هنگام اهدای یک جایزه ایراد می‌کندو همان میزان وقار و بزرگ‌منشی را می‌طلبد. پاتریشیا فریپ، مربی سخنرانی اجرایی، می‌گوید: «پذیرفتن جایزه مانند راه رفتن روی طناب است. شما باید بخشنده و سپاسگزار و متواضع باشید - اما نه آنقدر متواضع یا خود تحقیر کننده که مخاطب فکر کند شما دارید این افتخار را بی اهمیت جلوه می دهید.»
این احتمال وجود دارد که شما در مقطعی یک جایزه دریافت کنید. هنگامی که سخنرانی پذیرش خود را انجام می دهید، متواضع باشید، نه مغرور، فخرفروش یا حق به جانب. با فروتنی کاذب زیاده روی نکنید زیرا مخاطبان می توانند تواضع ساختگی را تشخیص دهند. آن را تا حدود سه دقیقه نگه دارید. سخنرانی های طولانی و پر سر و صدا برای تشکر برای همه خسته کننده است، به جز فردی که صحبت می کند و افرادی که از آنها تشکر می شود. و تا زمانی که جایزه اسکار دریافت نکنید، ارکستری نخواهید داشت که شروع به نواختن کند تا به شما نشان دهد که خیلی طولانی صحبت کرده‌اید.
سخنرانی خود را با تشکر از افرادی که از این جایزه حمایت کردند، شخصی که شما را نامزد کرده است (در صورت وجود) و افراد کلیدی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در این راه به شما کمک کردند، شروع کنید. از برخی افراد با نام تشکر کنید، اما فهرست طولانی را ذکر نکنید زیرا این کار تاثیر تشکر را کم می کند. مواردی مانند ارتباط خود با سازمان یا اینکه چگونه اهداف آن با شما هم سو می‌شود یا تجربه مثبتی که از همکاری با گروه داشته اید را ذکر کنید.
